გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია - XXI საუკუნის ყველაზე წყნარი და დამშვიდებული საერთაშორისო ორგანიზაცია და კავკასიის გაურკვეველი მომავალი

(გულწრფელ სამძიმარს ვუსურვებ იზმირის ყველა ჩემს თანამოქალაქეს და ვლოცულობ სასწრაფოდ განკურნებას დაჭრილი მოქალაქეებისთვის, მიწისძვრისთვის.)

როდესაც გლობალური მასშტაბის მოვლენებს ვაანალიზებთ, ვაკვირდებით, რომ ყველაზე მნიშვნელოვანი საკითხები, რომლებიც დღის წესრიგში დგას ყველა ეტაპზე, განიცდიან ევრაზიის რეგიონში აბსოლუტური უმრავლესობით. სირიის დღის წესრიგი, განვითარება აღმოსავლეთ ხმელთაშუაზღვისპირეთში და ქრონიკული მთიანი ყარაბაღიც კი, რომელიც ბოლო 30 წლის განმავლობაში ვერ მოგვარდა და უახლოეს მომავალში არ ჩანს, ეს ყველაფერი მოვლენებია გეოგრაფია, რომელშიც ვცხოვრობთ.
მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია დაარსდა 1945 წლის 24 ოქტომბერს, საერთაშორისო დიალოგის განმტკიცების მიზნით და განიხილავს იმ რთულ საკითხებს, რომელთა მოგვარება შეუძლებელია ორმხრივი ურთიერთობებით. მოკლედ ჩამოთვალოს უთვალავი საკითხი, რისი მოგვარებაც მან ვერ შეძლო დაარსების დღიდან; პალესტინის ტერიტორიული მთლიანობის, სირიის სამოქალაქო ომის, ერაყის მიერ ირანის ოკუპაციის, ვიეტნამის ომის, გლობალური დათბობის და მრავალი სხვა მსგავსი საკითხი კვლავ ქრონიკული ფორმით გრძელდება. ამ თემებს შორის, ყველაზე კრიტიკული საკითხი, რომელიც ჩვენს ახლო გეოგრაფიაში გვაწუხებს, არის სომხეთის მიერ მთიანი ყარაბაღის ოკუპაციის პრობლემა, რომელიც არ ცნობს ან უსმენს რაიმე საერთაშორისო სამართალს, მისი არსებობაც კი საეჭვოა.
1993 წლიდან, მიუხედავად იმისა, რომ გაეროს გადაწყვეტილების მიმღები ორგანოს, უშიშროების საბჭოს (საერთაშორისო მშვიდობისა და უსაფრთხოების საკითხებში პირველი ხარისხის ორგანო) 4 რეზოლუცია არსებობს, სომხეთის ოკუპაციასთან დაკავშირებით არანაირი ნაბიჯი, სანქცია ან გლობალური ნაბიჯი არ გადადგმულა, კიდევ ერთხელ აჩვენა, თუ რამდენად შეუძლებელია გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის ლობირება.
და-ძმა აზერბაიჯანის ტერიტორიული მთლიანობა სულაც არ არის ვალდებული განიცდიან სომხეთის ცუდი მცდელობების დესტაბილიზაციას, რასაც უკანონოდ უჭერენ მხარს რუსეთი და ირანი.
გაერთიანებული ერების ორგანიზაცია თავდაპირველად შეიქმნა იმისთვის, რომ არ გაუმკლავდნენ სომხეთს, რომელიც "ფიქრობს, რომ ის არსებობს" და მის მსგავსს, განსაცვიფრებელი ტომის კულტურის თანმიმდევრობით, რომელიც არც კი ეკუთვნის კავკასიას, რომელიც ბოლო ადგილზეა ზოგადი რანჟირება და მსოფლიოში ცნობილი ყველა ნორმა და საერთაშორისო სამართლიანობის გამოვლენა. როგორც ჩანს, მიღწეულია წერტილი, რომ გაერო, რომელიც არ იღებს პასუხისმგებლობას, გააგრძელებს პოლიტიკის გატარებას, რომელიც ყველა საკითხს გარედან განიხილავს.
უფრო მეტიც, კავკასიის ეკონომიკური და პოლიტიკური არასტაბილურობის პირობებში რუსეთის ეგიდით და სოციალისტური ტენდენციებით, რომლებიც წარსულიდან ადგილობრივი მოსახლეობის საფუარშია ჩადებული, თითქმის შეუძლებელია საერთაშორისო ვაჭრობის წინსვლა. კერძოდ, აზერბაიჯანისა და საქართველოს ღერძი, თურქეთი მიიღება როგორც რეგიონის მფარველი, მიწოდებას ძალზე მნიშვნელოვანი მნიშვნელობა აქვს მიწოდებას (მიწოდების ჯაჭვი) და კოვიდიენ -19-ის არარსებობა (შესაძლოა სხვა ვერსიით) თავად ამ სიტუაციისთვის აუცილებელია. სამომავლო უცნობი ეკონომიკური ზემოქმედებით.
მომდევნო 20 და 30 წლის განმავლობაში, კონფედერაციასთან ერთი ცენტრალური სისტემიდან მართვას, თურქეთის ხელმძღვანელობაში ექნებათ შესაძლებლობა განივითარონ თავიანთი ეკონომიკური და კულტურული ავტონომია.